Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK) jest przewlekłą chorobą zapalną, którą charakteryzuje kostnienie stawów i więzadeł kręgosłupa, zapalenie stawów obwodowych (np. biodrowych, kolanowych, skokowych) oraz zapalenie w miejscu przyczepu ścięgien mięśni do kości.

Objawy

Początkowe objawy choroby nie są niecharakterystyczne - chory skarży się na postępujące osłabienie i złe samopoczucie. najpierw pojawiają się bóle w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, promieniujące do pachwin,
pośladków i stawów kolanowych. Z reguły występują w nocy, nad ranem i nie zmniejszają się po odpoczynku, a wręcz przeciwnie – zmniejszają się przy wysiłku, gimnastyce. W następnym okresie dochodzi do zmian w kręgosłupie w odcinku lędźwiowym, piersiowym lub szyjnym. W zależności od ich umiejscowienia obserwuje się zesztywnienie, zmiany postawy (pochylenie do przodu), zmianę sposobu oddychania z piersiowego na brzuszny, ból i ograniczenie przy ruchach głową. Kolejny etap to zmiany w układzie mięśniowym: przykurcze i osłabienie mięśni kończyn dolnych, mięśni piersiowych, karku, kulszowo-goleniowych, brzucha.

Diagnostyka

W celu zdiagnozowania ZZSK, wykonuje się badania obrazowe RTG kręgosłupa. Ponadto lekarz zleca badania laboratoryjne: oznaczenie antygenu HLA B27 (markera genetycznego tej choroby) wskaźniki stanu zapalnego OB, CRP i morfologię krwi. Najważniejsze do rozpoznania choroby są jednak objawy kliniczne - zapalny ból kręgosłupa i stawów krzyżowo-biodrowych oraz ograniczenie ruchomości kręgosłupa. Do potwierdzenia choroby, jeżeli nie występują zmiany w badaniach radiologicznych, wykonuje się rezonans magnetyczny.

Możliwość terapii

Podstawę leczenia stanowią niesteroidowe leki przeciwzapalne. Łagodzą ból, poranną sztywność kręgosłupa, hamują stan zapalny. By uniknąć działań niepożądanych, włącza się preparaty osłaniające żołądek i jelita. Dodatkowo stosuje się leki likwidujące napięcie mięśni. Ogromną rolę odgrywa także rehabilitacja, a przede wszystkim kinezyterapia, czyli leczenie ruchem.

Zapobieganie

Należy zapisywać czas trwania porannej sztywności, mierzony od momentu obudzenia się (pomiar przynajmniej raz w tygodniu). Warto również kontrolować parametry stanu zapalnego (OB lub CRP).
Dane te, zebrane razem i przedstawione lekarzowi, pomogą w kontroli choroby. Pacjentom chorym na ZSSK zaleca się spanie na twardym podłożu z niewielką poduszką pod głową, rezygnację z palenia tytoniu, ciągłą kinezyterapie (pływanie), leczenie balneologiczne i farmakologiczne, NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne), sterydy.

Posted in inne.